Përtej realitetit të trupave – qiellorë, shtazorë, mineralë – ekziston një realitet tjetër, i lindur nga imagjinata njerëzore, i skalitur në botën materiale dhe i konfirmuar nga proceset kulturore. Ky realitet, i shpikur dhe i materializuar si një fortesë që ndan dhe mbron njeriun nga pjesa tjetër e manifestimeve të jetës, ka lindur në botën e ideve, njësoj si shprehja artistike – kopja e saj e papërsosur, pasqyra e saj e papërfunduar.
Realiteti dhe imagjinata (jeta dhe arti) janë dy anët e të njëjtës qenie mitologjike që banon në trurin e njeriut dhe e udhëheq atë në procesin e çlirimit nga natyra.
Dyzimi është në vetvete një lëvizje vallëzimi, një përballje, një koreografi tensionesh mes dy hemisferave të së njëjtës qenie, që shfaqet në kompleksitetin e saj të plotë, për të riafirmuar ose rishpikur vlerën e saj përmes bashkëpunimit të kundërtave.
Shfaqja i fton spektatorët të përjetojnë një udhëtim që sfidon kufijtë e zakonshëm të pritshmërive, duke i çuar në një pikë të rrezikshme ku dyshimi takohet me surprizën. Këtu, forma dhe ndjesitë përzihen, duke krijuar një përplasje mes dy botëve – asaj reale dhe asaj të imagjinuar – që ngjall pyetje dhe reflektim.
Është pikërisht në skenë, përpara publikut, që Lorena Nogal dhe Paula Comitre takohen për herë të parë së bashku. Trupat e tyre, që lëvizin në të njëjtën hapësirë gjeografike të një territori të quajtur vend, flasin dy gjuhë të ndryshme, secila me mënyrën dhe ndjeshmërinë e saj, duke krijuar një dialog të gjallë përmes vallëzimit.
